Soll dem Dirk de Bletz beem Scheiße treffe!


Leev Narre,

en Düsseldörp es emmer jet loss. Mol Jodes – mol wennijer Jodes. Mol eitel Sonnesching. Mol zänkt mr sech wie de Kesselfleckers. Wohrscheenlech es dat och de Jrond, waröm Seemanns Kall-Henning ee Exemplor von sinn Plastik “Usenangersetzong“, och “De Striedende“ jenannt, en Düsseldörp opjestellt hät. En de Aldestadt. Nit wiet entfähnt vom Rothuus. Em Momang jeng et strietmößich mol widder rechtich rond. Eemol zänkden sech Schavans Nettche, ehres Zeechens Ex-Bondesbeldongsminesterin, met de Heine-Unität wäjens ehrem Doktortitel. Dä es jetz fott, futsch, fütü. Weil se bei ehr Tissertazjon jejuttenbercht hät.

Donoh hadden sech vör allem knapp e Dotzend Füerwiehrlütt mem OB Elbers janz fies en de Woll. Waröm? De Füerwiehrlütt fande de Aht on Wies wie de Stadt de Bezahlong von ehr Öwerstonde jeräjelt hät, nit so janz en ehrem Senn. Dat hät eene von denne so verärjert, dat hä dem OB bei Faisbohk em öwerdrarene Senn Füer ongerm Henger jemaht hät. E paah angere hannt dem ehr Zostemmong sichnaleseeht. Et hät äwwer nit werklech jebrannt, weil dat nämmech en Metaffer wor - on kinne Molotow-Cocktail. Dat hät de Elbers äwwer nit verstande. Hä föhlden sech anjekokelt on hät deswäje mem S-Rohr (S wie Schasslawitt odder Suspendeerong) zoröckjeschlare. Von alle jode Jeester verlosse on de Sachverstand von sinn jurestesche Beroder verschmähend, meent hä, dat die vom Verfassongsjerecht fessjeschreewene Verhältnesmößichkeet der Meddel jildet nit för em. Schonn janit bei sojet wies Ensubordenazjon. Wo köme mer denn hen, wenn jäde kleene Ongertan si Rääsch op freie Meenongsüsserong wohrnämme wöhd? Öwerhaups wor dat Majestätsbeleidijong. Sowat mäht mr nit onjestroft jäjeöwer Dirk dem Dönnhäutijen, dä sech för eene der jröttsden Börjermeester aller Ziede hält. Do mosst zwangslööfich e Exempel statoweeht wehde!

Als dodrop dat riesije Medijenecho fass eenstemmich dr Meenong es, dat sech sinn Dönnhäutichkeet Dirk I. do woll nit so souverän verhalde hät wie et sech för ne Souverän zemmt, markeeht dä widderöm de Jroßzöjije on lösst de ihrewähde Füerwiehrlütt, die mar ehr Meenong jesaht hadden, zom Kotau anträde. Dat es noch widderlecher als sinn urspröngleche Fählleestong. Ech fend et enfach zom Kotze on donn mech fremdschamme. De Karnevaleste sünn dat woll och so, denn Tillys Schack hät em doför plöck ne noch entsprechende Rosemondachsware verpasst. Wat wör nu äwwer, wenn Jott dr Allmächtije sech so öwer dat Verhalde von Dirk dem Dönnhäutijen jeärjert hät, dat hä deswäje bei Faisbohk endrare wöhd: “Soll dem Dirk de Bletz beem Scheiße treffe!“


Nix för onjot. Bes demnähst.
Üere
Charle-Manes
 
Dirk Elbers
 
Anette Schawan