De Körmel en de Rompelskest


Leev Lütt,

ech meut wedde, dattet dat en jädem jode Huushalt jövt. De Rompelskeste. Di hannt verschiddene Forme. En enfache Komp odder e Kartöngelche, ne Kast odder Kest, en Schublad oder Schoss. Dat send die Plätzkes em Huus, wo all dat Sammelsoriom erinkütt, för dat mr annesons kinne rechtije Platz hät. Alle möchleche Denge. Sowoll Plörre, die mer jäde Dach brucht odder nor jeläjenslech. Odder fass janit mieh, von denne mr äwwer jlövt, dat mr se janz secher späder nochens bruche wehd.

Eemol hät malk en de Famillich sinn eeje Sammelstell för sin Plörre: De Mamm, de Papp, de Jroß on och de Pänz. Zom angere es dovon mennesdens een en jädem Zemmer: Em Flörke, en de Köch, en Bad on Klo, en de jode Stov, en de Schlop- on Kengerzemmer on sojah opm Balkong, em Keller on opm Speecher.

En die Rompelskeste es alles dren: Kuli, Blei on Bürroklammere; abbe Knöpp on afjebrochene Stöcker von erjendsjet, Kläwer on Markerstefte, Peffermönzkes on Pille, Fotos on Postkahde, jebruchte on nüe Battrie; Fahrkahde, Jotschings on Jröschelkes; Füerzüch on Strickspön; Fähnbedienonge för alle Jeräte; Kähzestömmke on Täschelampe; Ersatzbrelle metsamt Etuwis on Potzdöhk; Jummirenge on e Stöckske Kohd; Papeertäschedöhk; Manscheddeknöpp on Klunker oswosf. Kohz: Alles wat zo nem jode Huushalt jehöht.


Nix för onjot. Bes nähste Woch.
Uere
Charle-Manes